اخیرأ گزارش فروش یکی از مدیران نمایندگی یکی از نواحی که حاکی از افزایش فروش ماشین های شرکت در ناحیه بود ، بدست مدیر فروش دفتر مرکزی رسید . اما گزارش ارسالی سرشار از غلط های املایی و نگارشی بود .
مدیر فروش که از این بابت بسیار عصبانی شده بود نامه را نزد مدیر کل شرکت فرستاد و پیشنهاد داد تا این مدیر بی مبالات را بخاطر بی دقتی کنار بگذارند .
زیرا چنین فرد بی سوادی نمی توانست جوابگوی نیازهای تخصصی شرکت باشد .
فردای آن روز مدیر شرکت طی نامه ای سرشار از غلط های املایی و نگارشی درخواست نمود تا نامه آن مدیر را در تابلو اعلانات شرکت نصب نمایند تا همه افراد دریابند که آن چه اهمیت دارد عملکرد افراد است نه گزارش آن .
اگر چه آن مدیر در نوشتن پر اشتباه بود اما توانسته بود فروش شرکت را به میزان قابل قبولی افزایش دهد .
در حقیقت رئیس شرکت می خواست به افرادش بیاموزد که محتوای گزارش عملکرد مهم است نه ظاهر و طرز نوشتن آن .